Wat een verschil. Slechts een paar maanden geleden deed Merkel gevloerd en uitgeput op een persconferentie haar vierde gooi naar het kanselierschap.
Ze zat er toen met haar grote criticus Horst Seehofer, een notoire dwarsligger en de leider van Merkels zusterpartij, de Beierse CSU. Een oud echtpaar dat elkaar werkelijk niets meer te zeggen heeft. En die vergelijking is nog complimenteus.
Vooruit dan maar, moet Merkel gedacht hebben, ook al heb ik er eigenlijk geen zin meer in. Jullie hebben niemand anders. Daarom doe ik het nog maar een keer. Dat beeld is nu helemaal anders. Merkel gaat er weer voor.
Stimulans van Macron
Voor internationale waarnemers heeft Merkel met haar uitspraak over de uiteenvallende internationale alliantie met de VS in een Beierse biertent eindelijk Europees leiderschap getoond. Samen met de bankschroefhanddruk van Macron ontmoet Europa Trump eindelijk op ooghoogte.
De hoop groeit dat Merkel, gestimuleerd door Macron, te langen leste Duitsland tot meer Europese integratie kan bewegen. Maar dat is slechts de halve waarheid.
Schulz durfde niet voor Europa te gaan
Met haar ‘biertenttoespraak’ dit voorjaar heeft Merkel haar tegenstander Schulz bijna al een ‘verkiezingskus des doods’ gegeven. Terwijl Schulz het Europese parket heeft ingeruild voor de negorij met de provinciale dorpsbühne en sinds zijn benoeming het woord ‘Europa’ nauwelijks gebruikte, schittert Merkel op het internationale toneel.
Door zich nu ook te positioneren als de leider voor meer Europese integratie en samenwerking ontneemt Merkel Schulz zijn laatste munitie om te scoren. En dat terwijl Schulz gedoodverfd was om als grote Europeaan met een pro-Europees programma de verkiezingen in te gaan. Hij durfde het niet. Waarschijnlijk de grootste fout in zijn campagne.
Mutti is terug
Tot overmaat van ramp krijgt Schulz ook onverwachte concurrentie uit zijn eigen partij, de SPD. De ex-voorzitter en voormalige wannabe-kanselierkandidaat Sigmar Gabriel trekt de wereld rond als nieuwe minister van Buitenlandse Zaken en geeft in de pers à volonté commentaar op alles. Ook hier staat Schulz op het internationale toneel met zijn mond vol tanden.
Al voor de verkiezingscampagne echt is begonnen, is de race om het kanselierschap nu al gelopen. Angela Merkel is terug, en alleen een grote blunder kan haar nog stoppen. Mutti is voor de kiezers en voor de buitenlandse politici een baken van vertrouwen in een onrustige wereld.
Carsten Brzeski, hoofdeconoom ING-DiBa Frankfurt
Deze column verscheen in de Vlaamse krant De Tijd.
- Eerdere columns van Carsten Brzeski
