Als echte toerist, hebben mijn man en ik een auto gehuurd en zijn we het eiland gaan ‘ontdekken’. Prachtige natuur natuurlijk, met vele olijfbomen, heerlijk kruidige geuren, uitzicht op die prachtige blauwe Middellandse Zee, de geluiden van krekels en blaffende honden in de verte.
Via smalle weggetjes de bergen in, nauwelijks geschikt voor twee tegemoetkomende voertuigen, klommen wij hoger en hoger. Een kudde schapen zonder hoeder blokkeerde enkele minuten de met kuilen en gaten bezaaide weg. Op zo’n 2.400 meter hoogte reden we uiteindelijk de hoofdplaats binnen. Deze bestond uit 13 huizen, een benzinepomp en onder een oude plataan wat tafeltjes en stoeltjes half op de weg: het plaatselijke café. Zodra er een auto langs kwam, moest dat meubilair aan de kant worden gezet. Maar er kwam zelden iemand langs. Dus dat was geen punt.
Prachtig kruispunt
Bij het verlaten van het ‘stadje’ vervolgde de weg zich. Duidelijk hadden we het hoogste punt achter ons gelaten, want we gingen weer iets naar beneden. En toen: oeps. Een oude rokende tankwagen kwam steunend en zuchtend de helling op, maar de weg was te smal om elkaar te passeren. Wij dus achteruit de heuvel op weer terug, richting het hoofdstadje.
Stoeltjes werden weer aan de kant geschoven. Tankauto gepasseerd, wij alsnog door. Na ongeveer anderhalve kilometer in niemandsland, op zo’n 2.100 meter hoogte, plotsklaps een wegverbreding met een gigantisch geasfalteerd kruispunt. Voorzien van verkeerslichten, stoepranden, een ingezaaid verdord bloemenperk, zebrapaden, voorsorteervakken getekend op de weg, lantaarnpalen en moderne verkeersborden. Onze mond viel open, waar komt dit vandaan?
Ongetwijfeld noodzakelijk gezien het vele verkeer dat hier dagelijks passeert en massa’s voetgangers die de gelegenheid moet worden geboden op veilige wijze over te steken. En bovendien: al was het maar om de 1,7 miljoen euro subsidie van de EU te verzilveren.
Bonnetjes en plastic
Nee, dan de taverne waar wij dagelijks ontbeten. Er was sinds enkele dagen iets nieuws. Er moesten bonnetjes worden verstrekt. De belastingdienst of fiscale politie was langsgekomen en had geëist dat er van elk kopje koffie dat geschonken werd, een bonnetje zou worden opgemaakt. Bovendien moest de uitbater 1.500 euro boete betalen omdat hij al langer dan een jaar in gebreke was gebleven. Het hele dorp sprak er schande van.
Voor de duidelijkheid: niet dat er een controle was geweest, maar dat er ineens bonnetjes moesten worden verstrekt. Zoiets was belachelijk en typisch een maatregel van ‘Brussel’ – of waarschijnlijker was, dat Merkel hier hoogstpersoonlijk achter zat.
De eerste twee dagen na deze ‘inval’ van de FIOD of iets soortgelijks, kregen wij een bonnetje. En dan ook alleen maar alleen van het eerste kopje koffie. Alle consumpties erna ontbeerden enig bewijs van administratie. Ook de dagen erna hebben we geen bonnetjes meer gezien. Het was te veel gedoe voor het bedienend personeel en trouwens al dat papier was maar verkwisting.
Heel anders wordt er over plastic gedacht. Het liefst wordt elke gekochte olijf apart in een plastic tasje gedaan, en ook een pakje kauwgum of één stuks aubergine gaat in een apart zakje. De plastic waterflessen – en daar zijn er veel van – worden niet gerecycled maar gewoon bij het huisvuil gegooid. Althans, voor zover wij hebben kunnen constateren. Dat is geen verkwisting, aldus de Grieken.
Generaties
In de nadagen van 2012 werd door de Trojka in totaal 240 miljard euro aan noodleningen toegezegd, werd de rente op Griekse leningen verlaagd en de looptijd van de leningen verlengd. Nu, vier jaar later, spreekt diezelfde Trojka van een hervormingstrend die een goede ontwikkeling laat zien. Zelfs de economie groeit weer licht.
Maar neem van mij aan als gewone burger, dat de 322 miljard euro schuld die Griekenland heeft, niet of nauwelijks zal worden terugbetaald. Al zou de Griek het willen, de eeuwenoude cultuur staat dat in de weg. De bureaucratie, de politiek, de mentaliteit. Het is een cultuur die bijna haaks staat op die van de West-Europa, en waar nog vele generaties over heen zullen gaan, wil zij enigszins op gelijke hoogte komen met de onze. Als dat überhaupt al gaat gebeuren.
Hoe is het mogelijk, vraag ik mij af. Een land waar nota bene onze beschaving haar oorsprong vond. Je kan alleen maar met je hoofd schudden. Komt het ooit goed?
En toch: wat een prachtland!
Goede zaken!
