Die Linke

In de peilingen krijgt het linkse blok van SPD (23%) en Die Grünen (11%) geen meerderheid. Met hulp van Die Linke (10%) zouden ze een stuk sterker staan tegenover de huidige hegemonie van Merkel (CDU/CSU 39%) met de FDP (6%). Zeker nu Steinbrück mogelijk nog wat procentpuntjes kan pakken na het TV-Duell. Toch blijft links verdeeld. De SPD en Die Grünen zien elkaar zeker als wapenbroeders, maar Die Linke wordt behandeld als een melaatse. Lafontaine. Dat heeft natuurlijk zo zijn redenen. Die Linke is deels een afsplitsing van de SPD en daarmee bepaald geen vrienden met Steinbrück. De rebellerende oud-SPD’er Oskar Lafontaine nam veel socialistische kiezers mee die vonden dat de SPD niet links genoeg was. Die Linke werd in 2007 opgericht en is een fusie van verschillende linkse groeperingen. De belangrijkste partij is de PDS, de communisten die voor de val van de muur Oost-Duitsland regeerde onder de naam SED (Sozialistische Einheitspartei Deutschlands). Het andere deel is de Arbeit & soziale Gerechtigkeit - Die Wahlalternative, waar ook Lafontaine kort bij was aangesloten. De rivaliteit tussen Lafontaine en Schröder http://www.youtube.com/watch?v=_H-95iHtH6A Stasi-verleden. De communistische achtergrond van veel partijleden is natuurlijk één van die zaken waarom de SPD en Die Grünen niet bepaald staan te trappelen om in zee te gaan met Die Linke. Alleen al de meest prominente lijsttrekker Gregor Gysi (Die Linke hebben 8 lijsttrekkers) ligt onder vuur vanwege zijn Stasi-verleden. Reden voor de Duitse veiligheidsdiensten om de partij scherp in de gaten te houden wegens vermeend links-extremisme. Enkele regionale afdelingen worden zelfs permanent in de gaten gehouden door het Verfassungsschutz. Met name het marxistisch-leninistische Communistisch Platform is genoemd als een mogelijke bedreiging. Andere stromingen binnen de partij zijn Antikapitalistische Linke, Sozialistische Linke, Netzwerk Reformlinke, Emanzipatorische Linke en Forum demokratischer Sozialismus. Linkse afkeer. Die Grüne-leider Jürgen Trittin heeft zelf een communistisch verleden, maar verwoordde zijn afkeer voor Die Linke in augustus tijdens een bijeenkomst met buitenlandse journalisten. “Met Die Linke kan je niet samenwerken. Alleen al binnen die partij vindt een grote strijd plaats. Zo heb je de lokale afdeling van Brandenburg die zeer pragmatisch zijn en waar goed mee valt te werken. Daar tegenover staan de ideologische fundamentalisten die in geen geval water bij de wijn willen doen. Kortom, dat werkt niet.” Links blok. Toch verraste Die Linke een maand voor de verkiezingen met een uitspraak dat de partij een links blok wel aan een meerderheid wil helpen. Of zoals Die Linke dat zelf noemen; SPD en Die Grüne hebben een linkse correctie nodig. In de Duitse media werd al gesidderd voor de combinatie Rot-Rot-Grün. Maar vervolgens legde Gysi zo’n onrealistisch eisenpakket op tafel voor regeringsdeelname, dat de overige linkse partijen gevoegelijk kunnen concluderen dat zo’n linkse meerderheid in de praktijk nog heel ver weg is. Eisenpakket. Het eisenpakket van Gregor Gysi bestond namelijk uit de belangrijkste standpunten van de partij. Zo moet er een maandelijks basisinkomen van 1050 euro voor alle Duitsers komen. Verder een minimumloon van 10 euro per uur en moeten alle buitenlandse missies van het Duitse leger gestopt worden. Dat zijn voorwaarden waar SPD en Die Grünen moeilijk mee akkoord kunnen gaan. Zelfs als er water bij de wijn wordt gedaan. Pragmatisme. Toch kan je stellen dat Die Linke een tikje pragmatischer is geworden. Niet zo lang geleden zou elke vorm van praten over regeringsdeelname volkomen uit den boze zijn. Maar partijvoorzitters Kipping en Riexinger willen graag dat de partij serieuzer wordt genomen en nemen daarom voorzichtig stappen in die richting. Vooralsnog wordt de partij daarvoor beloond met een kleine groei in de peilingen. Toch kan de partij niet bepaald rekenen op landelijke steun. Verreweg de meeste aanhangers wonen in Oost-Duitsland. In West-Duitsland is de sympathie beduidend minder. Gregor Gysi. Het opvallendste gezicht binnen Die Linke is natuurlijk Gregor Gysi die begin 2013 in opspraak kwam doordat hij zou hebben gelogen over zijn contacten met de Stasi. Gysi beweerde onder ede dat hij de Stasi nooit informatie over personen heeft gegeven. Onderzoek van onder meer de zondagskrant Die Welt am Sonntag doet daaraan twijfelen. De Bondsdag hief zijn immuniteit als parlementariër begin 2013 op, waarna het Openbaar Ministerie een onderzoek tegen hem is begonnen. Interview met Gysi vanuit het stadion van Union Berlin http://www.youtube.com/watch?v=y-zj63c7-UU Sahra Wagenknecht. Voor Die Linke is dat geen reden om de voormalige advocaat van de lijst te halen. Wel wordt hij bijgestaan door de partner van Oskar Lafontaine, het politieke talent Sahra Wagenknecht, die tot voor kort ook binnen de partij als controversieel gold vanwege haar soms liberale standpunten op het gebied van de eurocrisis. Op voorspraak van Gysi kwam ze toch weer hoog op de lijst, mede gesteund door een fors aantal partijleden. De acht lijsttrekkers van Die Linke vormen een mooi mix van 4 mannen en 4 vrouwen, waarvan 4 Oost-Duitsers en 4 West-Duitsers. Interview Sahra Wagenknecht http://www.youtube.com/watch?v=dLdqOO8kkh0 Nivelleren. Die Linke willen vooral dat er fors genivelleerd wordt, niet alleen in Duitsland, maar ook tussen lidstaten in Europa. Mensen die meer verdienen dan een miljoen euro, krijgen te maken met een belasting van 75 procent. De bijstandsuitkeringen moeten omhoog en de partij komt op voor de ouderen die hun schamele pensioentje aanvullen met het verzamelen van statiegeldflessen. Binnen de partij werd nog gediscussieerd over een stellingname tegen de euro, maar in het verkiezingsprogramma zijn Die Linke nog voor de euro. Sahra Wagenknecht over de euro http://www.youtube.com/watch?v=Sxrf570p3VU Verkiezingskreten. Opvallend zijn de bijtende teksten op de verkiezingsposters van Die Linke, die zeker in een stad als Berlijn vele kiezers zullen aanspreken. Een goed voorbeeld daarvan is het manifest dat de partijvoorzitters Katja Kipping en Bernd Riexinger onlangs presenteerden vanuit het Karl-Liebknecht-Haus, het partijkantoor aan de Rosa-Luxemburg-Platz in Berlijn. Het heet; 8 jaar Merkel. ‘Arm ondanks werk; 7 miljoen mensen met lage lonen. Arme ouderen; 3,2 miljoen Oost-Duitse ouderen rond de armoedegrens. Arm in Europa; 4,5 miljard om banken te redden, maar 19 miljoen werklozen.’ Het toont goed hoe Die Linke politiek bedrijven. Activistisch, maar steeds meer met een pragmatische toon. http://www.youtube.com/watch?v=FzCOZW3GjqY 2017. Die pragmatische toon klinkt op dit moment nog veel te activistisch in de oren van alle andere partijen. Maar als nu al de scherpe randjes worden verzacht, dan is de vraag hoe dit proces de komende 4 jaar gaat verlopen. In Duitsland gaat iedereen uit van een nieuwe regering Merkel bij deze verkiezingen met de FDP (zwart-geel) of misschien met de SPD (grote coalitie). Het politieke magazine Cicero filosofeerde in het laatste nummer hardop dat Duitsland straks na de derde periode Merkel-moe zal zijn. Geen gekke gedachte als de parallel met Helmut Kohl wordt getrokken. Als het CDU dan geen geschikte opvolger heeft, ontstaat er een groot gat op links en wordt een rood-rood-groene coaltie (SPD, Die Grüne, Die Linke) zomaar denkbaar. Wie weet wordt 2017 wel het jaar dat Die Linke gaat meeregeren onder SPD-bondskanselier Sigmar Gabriel die Steinbrück wel heel graag wil opvolgen. Vergelijk de Europolitiek van alle partijen met elkaar Verkiezingsspotje Die Linke http://www.youtube.com/watch?v=4ZvhIyIK8OQ

Die Linke

Linkse partijen smeden pact tegen Merkel

Linke-Bondsdaglid: ‘We mogen best wat populistischer zijn’

Wat we doen

Over Duitslandnieuws