Kaaskoppen is de wekelijkse rubriek van Duitslandnieuws waarin ondernemende Nederlanders en Duitsers hun ervaringen over de handelsrelatie delen. We vragen hoe zij hun weg vinden over de grens.
Deze week Cees Goettsch. Als foodpromotor bij zijn bedrijf Davinici Foodpromotions, zorgt hij er onder andere voor dat de Duitse Flammkuchen naam maakt in Nederland.
Waarom ben je Flammkuchen gaan verkopen?
Ik doe het nu zo’n vijf jaar, maar ik kende het product al langer via werkzaamheden in de Elzas. Daar heb ik er verschillende geproefd. Eerst dacht ik: ‘dit is gewoon een matige pizza’. Maar er zaten ook Flammkuchen bij die juist heel lekker waren. Ik zat al in de foodbusiness en kwam veel op beurzen toen ik er op een met een fabrikant van Flammkuchen aan de praat raakte. Na wat proeven en praten, hadden we de zaken snel rond en werd ik hun agent voor de Benelux.
Hoe kun je nou geld verdienen met wat bladerdeeg, crème fraiche en ham en ui?
Als agent moet je commercieel zijn. Je moet die instelling hebben en net als ieder bedrijf moeten de fabrikant en ik ook gewoon winst maken. Dat hoort er volgens mij bij als je wilt kunnen bestaan. De fabrikant levert rechtstreeks aan Nederlandse groothandels en zij leveren naar restaurants. We hebben ook nog een hoop losse afnemers. Voor mijn werk als vertegenwoordiger krijg ik provisie. Over die ingrediënten, dat is inderdaad de basis, maar er zijn veel meer varianten.
Is het fijn om gewoon in Nederland te werken in plaats van in Duitsland?
Nou, mensen zeggen nog wel eens dat werken met Duitsers een beetje lijkt op een voetbalwedstrijd Nederland – Duitsland, maar dat ervaar ik niet zo.
Waarom niet?
Ik vind het heel prettig om met Duitsers te werken. Ze zijn veel vriendelijker en laten minder aan toeval over. Als je een afspraak hebt met een Duits bedrijf, heb je zekerheid. Duitsers zijn gewoon wat fatsoenlijker in de omgang. Nederlanders kunnen naar mijn mening soms wel erg los zijn, dat vind ik niet altijd even charmant.
Wat maakt een Flammkuchen voor u nou zo speciaal?
Laat ik zeggen, een Flammkuchen is echt iets anders dan een pizza of een pannenkoek. Iedere cultuur kent plat, gebakken brood. Die hebben daar ieder hun eigen draai aan gegeven, in het zuiden gebruiken ze daar liever olijfolie voor en hoe noordelijker je gaat, hoe meer boter er wordt gebruikt. Op een gegeven moment zijn producten er aan toe om uit hun eigen gebied te gaan. Veertig jaar geleden ging je in Nederland voor een vlaai ook naar Limburg, die kun je nu in allerlei multivlaaivarianten ook overal halen.
Met zo’n achternaam moet u vast wel Duits zijn?
Dat niet, maar mijn achternaam is inderdaad Duits. Mijn familie heeft dat uit laten zoeken en het bleek dat 250 jaar geleden drie broers uit Duitsland naar Nederland verhuisd zijn. Waarschijnlijk heeft destijds de ambtenaar bij de gemeente Utrecht er een ‘e’ bijgeschreven in plaats van Göttsch. Maar dat heeft specifiek met de Flammkuchen niets te maken. Ik heb een passie voor eten en kan met net zoveel overtuiging olijfolie en kalfsvlees verkopen.
